Het is druk op het werk, eigenlijk is dat al een aantal weken het geval. Er zijn steeds weer zieke collegaās, zo ook vandaag weer.Ā Je bent druk in de weer om de mensen te voorzien van koffie en thee, je zet een gezellig muziekje aan op de achtergrond en ondertussen probeer je nog wat extra sfeer te brengen in de gezamenlijke huiskamer door kerstversiering op te hangen.Om 11:00u heb je ook de koffie klaar staan om met je collegaās de dag door te nemen, want dan is de meeste zorg geleverd. Tenminste⦠op papier moet dat het geval zijn. De praktijk zegt echter anders.Helaas hebben ook je collegaās het te druk om even langs te komen om de dag verder door te nemen. Nadat je alles hebt opgeruimd en de nodige zorg weer verleend hebt, ben je ondertussen een lijstje aan het maken voor de boodschappen die in huis gehaald moeten worden om voor deze mensen een speciaal Kerstmenu te organiseren. Uiteraard mogen de kosten hiervan niet te hoog zijn en dus ga je, in je vrije tijd,Ā langs allerlei supermarkten om daar de aanbiedingen te halen.Inmiddels is het alweer lunchtijd, maar zelf heb je geen tijd om rustig te eten. Jij hangt, met de boterham nog tussen je lippen geklemt, de kerstlampjes in de boom. Tjah.. dan maar zo ālunchenā.Op dat moment komt je leidinggevende binnen en geeft aan dat er weer een ziekmelding is.De vraag voel je al aankomen: āKun jij de dienst oplossen?ā En nog voordat jij je boterham hebt doorgeslikt om te antwoorden dat je eigenlijk behoefte hebt aan een dagje vrij, wordt de druk al opgevoerd. Er wordt, met extra gevoel en emoties, van alles bijgehaald en nergens voel jij meer de ruimte om te zeggen: āNee, ik ga die dienst niet oplossenā.Dus daar sta je dan met je goede gedragā¦Oververmoeid, op je tenen lopend, geef jij jezelf compleet weg aan de bewoners op het werk, aan je collegaās, aan iedereen die maar hulp nodig heeft in deze drukke tijd.āNiemandā die de dienst kan oplossen, want ze hebben allang gezien dat jij die dag āvrij bentā en je toch wel komt. Niemand die in deze drukke tijden eens aan jou vraagt hoe het gaat en of je dan wellicht een andere dag vrij wilt zijn. Niemand dieā¦Thuis loop je gefrustreerd en geĆÆrriteerd rond je hebt geen energie meer om te sporten waar je enorm van baalt. Want door alle stress, spanning en vermoeidheid heb je ook je eetgedrag niet meer onder controle. En als je dan eindelijk op de bank neerploft voor een āmomentje voor jezelfā knikker je in slaap..Gezellig he?! Deze sfeervolle decembermaandā¦