Voor je ontspanning een rondje door het park loopt, lijkt het gevecht in je hoofd steeds groter en groter te worden. Het ene stemmetje zegt: “Je doet teveel, zie je wel dat het je niet lukt om pas op de plaats te maken, straks val je weer terug en raak je nog overspannen, het lukt je nooit om rust te vinden want zo ben je nu eenmaal.”
En het andere stemmetje praat met gebalde vuisten terug: “Sssst! Houd nou eens op, ik ben nu aan het wandelen voor mijn ontspanning, ik val niet terug, ik let heus wel op, ik ga het vast nog wel leren, rot op!”.
Met man en macht probeer je je hoofd stil te krijgen, “in het hier-en-nu” te blijven, positief te denken, ontspanning te zoeken, maar werkelijk niets lijkt te helpen!
Je probeert je vast te houden aan bepaalde rituelen als; het schrijven in een dagboekje, mediteren, positieve affirmaties… Allemaal in de hoop dat dit je een gevoel van controle en daardoor rust kan brengen.
Maar dat brengt het je niet he?!
Het maakt je onzeker over jezelf en de toekomst, je voelt je verdrietig, machteloos en boos.
En dat snap ik! Je bent énorm hard aan het werk met jezelf en je vind dat daar -NU- toch eens een keer verandering in merkbaar moet zijn. En dat is het niet..
Sterker nog… je weet niet eens of je dit altijd zo wel vol kan blijven houden en die gedachte maakt je angstig.
Dit gevecht zie ik ontzettend vaak terug in mijn praktijk. Ik voel je onrust en ik kan deze volledig begrijpen. Het constant corrigeren van jezelf, het super alert zijn op je eigen gedachten en gebeurtenissen in je omgeving, maakt dat je hoofd overuren maakt.
En weet je... dit houd je zélf in stand
I know, niet leuk om te lezen omdat het best wel confronterend is. Maar wanneer je beseft dat je het zelf in stand houd, voel je (als het goed is) ook gelijk een kans om eruit te komen.
Door jezelf telkens te corrigeren, bestraf, veroordeel en beoordeel jij jezelf. Juist doordát je er zo mee bezig bent, doordát je een bepaald gevoel of gedachte probeert af te dwingen, er zo alert op bent er zo mee bezig bent, IS HET ER JUIST!
Maar positiviteit kan je niet afdwingen lieverd. Dat moet van binnenuit groeien. En daarvoor moet jij eerst helemaal okay zijn met -jezelf-.
Daarnáást moet je naar complete “overgave” durven te gaan. En dat is een spannende weg, zo lijkt
het eerst. Maar het is ook een weg van rust, bevrijding, ontspanning en genieten.
Precies zoals jij je wilt voelen.
Je hebt het dus echt zelf in de hand. En nu weet ik dat jij gelijk denkt: “Ja maar bij mij is het anders” of dat je denkt “maar ik heb alles al geprobeerd” of “mij lukt dit niet”.
Wanneer jij over 2-3 maanden daadwerkelijk anders in het leven wilt staan, rust in je hoofd en lijf wilt hebben, ontspannen en zonder twijfel of angst in het leven wilt staan, heb je één ding voor jezelf te doen!
Stuur mij een berichtje als je voelt dat je dit veranderingsproces, in je onderbewuste, niet alleen kunt doen, dan sta ik voor je klaar!
Reactie plaatsen
Reacties